แนวทางการพัฒนาแนวปฏิบัติที่ดี ด้านการประกันคุณภาพการศึกษาภายในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค ข้อคิดเห็น และข้อเสนอแนะจากการตรวจประเมินคุณภาพการศึกษาภายใน และนำผลการศึกษามาเป็นต้นแบบในการทำงานการประกันคุณภาพการศึกษาภายในอันนำไปสู่แนวปฏิบัติที่ดีของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี โดยใช้แบบสอบถามแบบมีโครงสร้างแบบสอบถามออกเป็นเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) และเชิงปริมาณ (Quantitative Research) และวิเคราะห์ผลโดยหาค่าเฉลี่ย (Mean) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) จากบุคลากรที่รับผิดชอบด้านการประกันคุณภาพของแต่ละตัวบ่งชี้ของระดับสถาบันที่เป็นตัวบ่งชี้กระบวนการ 9 หน่วยงาน ผลการวิจัย พบว่า แนวปฏิบัติที่จะนำการประกันคุณภาพเพื่อเป็นต้นแบบในการทำงานการประกันคุณภาพการศึกษาภายในอันนำไปสู่แนวปฏิบัติที่ดี พบว่า ประเด็นที่มีคะแนนเฉลี่ยสูงสุด 3 ประเด็น คือ 1) ทุกคนในหน่วยงานต้องให้ความร่วมมือในการให้ข้อมูลในการทำงานการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน 2) ผู้บริหารต้องให้การสนับสนุน และ 3) มีระบบการจัดเก็บข้อมูลด้านการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสำหรับแนวปฏิบัติให้เกิดผลสัมฤทธิ์ในการประกันคุณภาพ พบว่าการทำงานประกันคุณภาพการศึกษาจะต้องได้รับความร่วมมือจากบุคลากรและผู้บริหาร โดยทำงานในรูปแบบคณะกรรมการ มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และชี้แจงปัญหาอุปสรรคในการปฏิบัติงาน เพื่อร่วมแก้ไขปรับปรุงและพัฒนาการจัดทำแผนกำหนดเป้าหมายและตัวชี้วัดในการดำเนินงานการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน มีการกำกับ ติดตามผลการดำเนินงาน รวมถึงการนำวงจรคุณภาพ PDCA มาใช้ เพื่อวางแผนการเก็บข้อมูลตามตัวบ่งชี้และรายงานหลักฐาน มีเพื่อให้ผลการดำเนินงานสมบูรณ์ ครบถ้วน และถูกต้องที่สุด