โครงการออกแบบสถาปัตยกรรมภายในพิพิธภัณฑ์ประชาธิปไตยไทย

Abstract

ประเทศไทยนั้นจุดแบ่งยุคในประวัติศาสตร์คือ ปี พ.ศ.2475 ซึ่งเป็นปีเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชมาเป็นระบอบประชาธิปไตย แต่ก็เกิดสภาพความเป็นจริงที่ว่าศรัทธาของประชาชนที่มีต่อระบบกำลังน้อยลงทุกที อันเป็นผลมาจากการที่ปฏิบัติทางการเมืองหรือนักการเมืองจำนวนไม่น้อย มีพฤติกรรมที่บ่อนทำลายความชอบธรรมของระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย การช่วงชิงอำนาจกันระหว่างนักการเมือง การฉ้อราษฎร์บังหลวง การแสดงออกซึ่งความอหังการของนักการเมือง ส่อลางให้เห็นว่าอาจจะทำให้ระบบที่ต่อสู้มาด้วยชีวิตและเลือดเนื้อของวีรชน ต้องลงเอยด้วยการจมปรักสู่ความวุ่นวายทางการเมืองอีกนับครั้งไม่ถ้วนและพร้อมที่จะเกิดความรุนแรงโดยใช้กำลังปราบปรามขึ้นได้เสมอ คำถามที่ว่าระบบนี้จะอยู่ได้หรือไม่และเกิดอะไรขึ้นกับเหตุการณ์ทางการเมืองที่ผ่านมา ซึ่งเป็นคำถามที่ฝังลึกอยู่ในใจของคนจำนวนไม่น้อยนั้น น่าจะมีการวิเคราะห์หาสาเหตุและพยายามหาคำตอบ เพราะอย่างน้อยที่สุดก็น่าจะทำให้ปมคำถามมีความกระจ่างขึ้น ไม่มีปรากฏการณ์ทางสังคมใดที่เกิดขึ้นโดยปราศจากสาเหตุและไม่มีเหตุการณ์ทางสังคมการเมือง เศรษฐกิจเกิดขึ้นโดยไม่มีมูลฐาน การละเลยประวัติศาสตร์เป็นจุดอ่อนที่สำคัญพิพิธภัณฑ์ประชาธิปไตย จึงได้นำเสนอการศึกษาการวิวัฒนาการและประวัติความเป็นมาซึ่งเป็นกุญแจสำคัญของการเข้าใจปรากฏการณ์ทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ให้ดีขึ้น ซึ่งหาไม่ได้จากตำราเรียน ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเกิด “พิพิธภัณฑ์ประชาธิปไตยไทย” เพื่อเป็นอีกหนทางหนึ่งที่จะช่วยผลักดันและสนับสนุนการเรื่องรู้ของเด็กวัยเรียน วัยศึกษาได้เป็นอย่างดี